[2.1] Serial: "Transporter" (Sezon 1) 2012

Zachęcony, po seansie pierwszego odcinka serialu "Transporter", w ciągu ostatnich kilku dni "rozprawiłem" się z całym pierwszym sezonem. Musze przyznać, że serial mnie usatysfakcjonował. Nie było to oczywiście żadne arcydzieło, ale jest w nim coś co sprawia, że mnie osobiście dobrze się go ogląda. Co to takiego? 

Po pierwsze szybka akcja. W każdym odcinku mamy jakąś przesyłkę, którą tytułowy transporter musi dostarczyć. Są tez oczywiście ludzie, którzy chcą mu w tym przeszkodzić. A to sprawia, że zaczyna być ciekawie. 

Po drugie mamy dużo ciekawych sen walki. Choć czasem myślę, że chyba nawet za dużo, ale cóż - taka to konwencja tego serialu. 

Po trzecie pościgi samochodowe. Bardzo dużo spalonej gumy, wiele ciekawych sekwencji na drodze, dużo tricków, poślizgów, jazda na dwóch kołach itp. itd.

 

Po czwarte, jakby mogło być inaczej, bardzo wiele pięknych, często roznegliżowanych pań, które jakimś dziwnym trafem zawsze pałają wielkim uczuciem do Framka Martina :) I często bardzo chcą mu udowadniać swoją wdzięczność. W najróżniejszy sposób.

TAG Heuer Carrera Calibre 16

Jest też kilka cech charakterystycznych, które są jakby głównymi atrybutami serialu. Pierwsza z nich to elegancja, opanowanie i nienaganny ubiór naszego głównego bohatera. Zawsze garnitur, zawsze klasycznie skrojony, zawsze czarny. Do tego biała koszula, czarny krawat i pantofle. Jest jeszcze jedna rzecz, za która od razu polubiłem serialowego transportera, a mianowicie zegarek jaki nosi. TAG Heuer Carrera Calibre 16 Automatic Chronograph na skórzanym pasku z 41 mm kopertą. Ahhh...piękny. Choć ja osobiście wolałbym Calibre 16 Day Date na bransolecie z 43 mm kopertą, ale ten też jest genialny. A poza tym z garniturem pasek lepiej się komponuje. Kolejna cechą jest samochód. Audi A8 ze zmodyfikowanym silnikiem i pewnie wieloma innymi komponentami. Jednostka flagowa koncernu, z pięknym brzemieniem silnika i napędem na 4 koła. Na tyle dyskretna żeby bez potrzeby nie rzucać się w oczy i na tyle szybka żeby uciec prawie przed każdym innym autem. Kolejną cechą charakterystyczną jest to, że Frank Martin prawie nie używa broni palnej. I nie jest to spowodowane jakimś wybujałym humanitaryzmem, ale tym, że walka wręcz jest bardziej widowiskowa niż zwyczajna strzelanina (której i tak w serialu nie brakuje). A serial ten bardzo dużo uwagi poświęca "wyszukanym" scenom walk. Mają one nawet swojego własnego reżysera Andego Mikite.

Mercedes W163

Ale żeby nie było tak kolorowo, to jest też kilka rzeczy, które mnie irytowały w tym serialu, jak zresztą i w większości tego typu produkcji. Idiotyczne było to, że większość "bandytów" jeździła wym samym modelem Mercedesem W163 (jeśli dobrze udało mi się rozpoznać ten pojazd bo na SUVach się nie znam za bardzo), który jest być może "gangsterskim" wozem, ale do pościgów nadaje się tak jak zawodnik sumo do baletu. Albo inna sprawa, nawiązująca do poprzedniej. Nieodpowiednie dobranie dwóch, czy też więcej niż dwóch, ganiających się samochodów. Bo na zdrowy rozum, jakie szanse na zwykły rodzinny VAN typu Ranault Espace (bo chyba taki wystąpił w jednym z odcinków) ze stuningowanym Audi A8?! Ale w tym serialu bez problemu dotrzymywał mu kroku w ulicznych gonitwach.

No ale w sumie mimo tych drobnych "nieścisłości" serial ogląda się całkiem przyjemnie. 

A o co tak naprawdę w tym serialu chodzi? Tak w skrócie w każdym z odcinków pierwszego sezonu Frank miał do wykonania jakieś zadanie. Dowieźć przesyłkę do miejsca przeznaczenia na czas. Każdy odcinek tworzył zamkniętą całość i tak naprawdę można je oglądać wyrwane z kontekstu nic nie tracąc. Wiadomo, że jak ma się ogląd całości, to wychwytuje się jakieś nawiązania do poprzednich epizodów - to w końcu serial. Jednak nic poważnego. No i był też jeden, tajemniczy, wątek związany z kobieta o imieniu Juliette Dubois, którego fragmenty przewijały się w kilku epizodach, a który wybrzmiał do końca dopiero w ostatnim odcinku. 

Ciekawi mnie tylko to, czy będą kolejne sezony "Transportera", bo póki co nic na to nie wskazuje. A pierwszy skończył się całkowitym rozwiązaniem, nie zostawiając nic co można by kontynuować. Chociaż wymyślenie kolejnej intrygi, w które zamieszany będzie Frank Martin nie stanowi większego problemu w jego profesji. Problemem są chęci do ciągnięcia historii. Czy się one znajdą? Zobaczymy. Na razie cisza w eterze na ten temat.