A oto Polska właśnie, czyli dlaczego my - Polacy - potrafimy zepsuć nawet najlepszy zagraniczny format

Ostatnimi czasy moja rodzicielka matka ogląda na BBC Entertainment brytyjskie programy typu "Kitchen Nightmares" prowadzone przez Gordona Ramsay'a albo "Zapraszam do stołu". Z racji tego, że czasami, przy okazji rodzinnych posiłków, i ja oglądam te programy, wiem co zawierają i w jaki sposób są zrobione. Nie są to moje ulubione produkcje, ale nie są najgorsze, i czasami nawet nieźle się bawię podczas seansu. Są oryginalne, dynamiczne, zrealizowane z polotem i z "jajem". A sam Ramsay jest charyzmatyczną osobowością. Co prawda bywa nieprzyjemny i czasami z lekka ordynarny, ale jest rewelacyjnym kucharzem o ogromnym doświadczeniu i umiejętnościach i na prowadzeniu restauracji zna się jak mało kto (czasami robię potrawy z jego przepisów ;), wiem, że w jego wykonaniu byłyby zapewne o niebo lepsze, ale i tak nie jest najgorzej). W końcu z tego żyje. 

A teraz przenieśmy się do naszego "zaścianka". Kupujemy licencję na program, który cieszy się popularnością na całym świecie. Zatrudniamy Magdalenę Gesler, która ma podobne kwalifikacje co Ramsay (tylko na skalę naszego kraju) i wydawałoby się, że nic więcej nie potrzeba by odnieść sukces. Hmm... Niestety, pani Gesler to nie Ramsay, a Polacy to nie Brytyjczycy (czy też amerykanie, bo i ta wersja jest dobra). U nas wszystko jest nudne, robione na siłę i aż do bólu sztuczne. Prowadząca jest męczącą, wymądrzającą się kobietą z dużą nadwagą, która swoją osobą odstrasza mnie sprzed ekranu telewizora. Nie potrafi, choć sili się na to, skopiować Ramsaya. W jej wykonaniu pseudo frustracja jaką odczuwa w źle prowadzonej restauracji jest po prostu niegrzeczna, bo widać, że jej nie zależy. Robi to pod publiczkę, a nie żeby pomóc ludziom prowadzącym kulinarny biznes. Takie są niestety moje odczucia. Choć pewnie jestem osamotniony, bo program jest wciąż emitowany i nagrywany i jest tego chyba z 6 sezonów. A tak na marginesie, to irytuje mnie to ordynarne lokowanie produktu. Jeśli nie umie się kogoś zachęcić do kupowania ich marki, to lepiej się za to nie brać, bo można go zniechęcić. Tak jak czyni się to właśnie w tym programie (specjalnie nie podaje nazwy firmy, żeby ich dodatkowo nie reklamować :D).

Teraz kolejny, wydawałoby się rewelacyjny pomysł z "zachodu", który strasznie kuleje w naszym wykonaniu. "Ugotowani". I znów TVN, bo wcześniej zapomniałem wspomnieć, że pani Gelser męczy widzów w tej samej stacji. Mamy prosty pomysł. Bierzemy 4/5 osób które się nie znają. Ich zadanie to ugotowanie obiadu, który pozostali, nie gotujący w tym czasie, uczestnicy będą oceniać. Dobry, zabawny narrator. Trochę śmiechu i ciekawe osobowości. Odrobina alkoholu. Klika utarczek słownych. I mamy przepis na ciekawą rozrywkę. Wydaje się proste, prawda? Otóż nie. Nawet taki, gotowy chciałoby się powiedzieć, scenariusz potrafią zepsuć nasi spece od produkcji telewizyjnych. U nas jest nudno i smutno. Ludzie są tak jakby byli wystrugani z drewna. Nic się nie dzieje. Wszyscy są grzeczni i okropnie mili. Z przykrością stwierdzam, że obejrzałem tylko kilka odcinków i nie mogę się wypowiedzieć na temat wszystkich sezonów, które dotychczas zostały wyemitowane, ale mnie to wystarczyło. Nie chcę ani jednego odcinka więcej. Wolę popatrzeć jak Brytole się spierają, kłócą, śmieją i dobrze bawią, niż na nasze mumie siedzące za stołami.

Ale to nie jest wszystko. TVN jest chyba naprawdę jakiś kulawy jeśli chodzi o przystosowanie zagranicznego formatu do wymogów i charakteru naszej widowni. Weźmy sobie na przykład serial "Klub szalonych dziewic". Jest to holenderski format stworzony na podstawie serialu "Rozengeur & Wodka Lime", który w stacji RTL 4 gościł 6 lat (6 sezonów, 78 odcinków). A ile odcinków udało się wyemitować naszej rodzimej telewizji? 13! O co kaman? Serial wydawałoby się ciekawy, a przynajmniej taki powinien być, ale chyba trochę za późno. Kobiety już się wyemancypowały po seansach "Seksu w wielkim mieście" żeby im w 2009 roku emitować taki badziew. Ja obejrzałem pierwsze 4 odcinki i wiem, że...no właśnie, nawet nie pamiętam o co tam chodziło. 

Czy to wszystko, co potrafimy spartolić? Pewnie nie, ale nie chcę pogrążać TVNu (i innych rodzimych stacji) jeszcze bardziej. Jednak to tylko moje zdanie. A co Wy myślicie o zagranicznych formatach adaptowanych przez polską telewizję? Czy się udają, czy coś z nimi nie tak? Zapraszam do dyskusji!