Tytuł: "Białe kołnierzyki"
Tytuł oryginalny: "White Collar"
Rok produkcji: 2009
Twórca: Jeff Eastin
Produkcja: USA
Muzyka: Jon Ehrilch
Lubicie przystojnych, eleganckich, szarmanckich, wykształconych młodych dżentelmenów? Jeśli tak, to na pewno polubicie Neal'a Caffrey'a (Matt Bomer). Jest tylko jeden problem. Neal jest złodziejem i fałszerzem. Choć na jego obronę można przytoczyć fakt, że jest jednym z najlepszych w swoim fachu.
 |
| Neal Caffrey |
Kiedy go poznajemy Neal właśnie ucieka z więzienia. Komuś takiemu jak on nie sprawia to najmniejszych problemów. Wszystko ma precyzyjnie zaplanowane, a realizacja planu jest prosta jak zabranie dziecku lizaka. Ucieczka nie jest jednak najrozsądniejszym posunięciem, bo do końca wyroku zostały mu już tylko 3 miesiące, ale Neal musi wyjaśnić pewną sprawę. Musi odnaleźć Kate (Alexandra Daddari), kobietę którą kocha. Jenak w mieszkaniu, w którym razem przebywali znajduję jedynie butelkę bo winie Bordoux - ich symbol szczęści. W tym samym mieszkaniu znajduje go agent FBI Peter Bruke (Tim DeKa) - jedyny człowiek, któremu udało się go złapać za pierwszym razem. Po tym spotkaniu Neal ponownie trafia do więzienia na kolejne cztery lata. Perspektywa mało ciekawa. Jednak obaj panowie wchodzą w ciekawy układ.
 |
| Peter Bruke |
Neal proponuje Peterowi, że w zamian za wyciągniecie go z więzienia, ten będzie mu pomagał łapać przestępców w "białych kołnierzykach", czyli takich samych facetów jak on. Peter przyjmuje propozycję i po załatwieniu wszystkich papierkowych spraw zostaje niańką Neala. Ich układ polega na tym, że Caffrey zawsze nosi "bransoletkę" z wmontowanym nadajnikiem, która pokazuje jego dokładną pozycję. Każde oddalenie się od miejsca zamieszkania na więcej niż 2 mile generuje alarm w kwaterze FBI; podobnie jak jej zdjęcie. I w taki oto sposób złodziej - Neal Caffrej zostaje "partnerem" agenta Petera Bruka jako konsultant FBI do spraw oszustw, nadużyć, kradzieży i fałszerstw.
Stosunki jakie panują między tą męsko-męską parą ewoluują
podczas ukazywania się kolejnych odcinków. Początkowo wydaje się jakby panowie niezbyt się lubili. W końcu nic dziwnego, jeszcze chwilę wcześniej stali po przeciwnych stronach barykady. To generuje ogromne braki zaufania. Jednak z biegiem czasu wytwarza się między mini ciekawa zależność. Peter szanuje Neala za jego profesjonalizm i znajomość fachu i często korzysta z jego umiejętności nabytych podczas przestępczego życia. Neal natomiast coraz bardziej ceni niezachwianą uczciwość i poczucie sprawiedliwości Petera. Jednak wszystko byłoby idealnie gdyby nie to, że Neal za wszelką cenę pragnie rozwiązać zagadkę zniknięcia Kate co niekiedy doprowadza do spięć między "partnerami".
 |
| Elizabeth Bruke |
 |
| Mozzie |
A jak serial jest skonstruowany? Fabuła jest zbudowana bardzo ciekawie. Widz jest trzymany w napięciu na trzech poziomach. Pierwszy to intryga każdego kolejnego odcinka; drugi to cliffhangery pomiędzy odcinkami danej serii; trzecim jest wielki suspens, który wyłania się pod koniec każdego sezonu. Każdy epizod jest zwartą, umiejętnie zrobioną całością przetykaną wątkami wiążącymi wszystkie odcinki danej serii.
Serial ogląda się przyjemnie nie tylko ze względu na ciekawe fabularnie wątki, ale też z powodu dobrej gry aktorów. Jednak na szczególną uwagę zasługuje Mozzie (Willie Garson) - przyjaciel Neala, niezwykle zabawny człowiek od teorii spiskowych, który bywa niezwykle przydatny dzięki swoim przeróżnym umiejętnościom i znajomościom. Bardzo sympatycznie gra także, znana głównie z serialu "Beverly Hills 90210", Tiffani Thiessen (od czasów 90210 prawie nic się nie zmieniła :O) wcielająca się w rolę żony Petera.
Podsumowując, polecam serial chyba wszystkim, bo wydaje się, że każdy znajdzie w nim coś dla siebie. Jak dla mnie 7/10. Choć muszę przyznać, że sposób w jaki twórcy rozwiązali główny wątek pierwszej serii troszkę mnie rozczarował ze strony czysto technicznej, ale to już zobaczycie sami, jeśli sięgniecie po serial "Białe kołnierzyki".
